تولید آلیاژهای منیزیمی مقاوم در برابر اکسیداسیون
آلیاژهای منیزیم به طور ذاتی در برابر اکسیداسیون مستعد هستند زیرا منیزیم ماده‌ای واکنش‌پذیر است و هنگام قرارگیری در هوا به سرعت لایه‌ای نازک از اکسید منیزیم (MgO) در سطح خود ایجاد می‌کند. با این حال، راهکارهای مختلف آلیاژسازی و تکنیک‌های مهندسی سطح توسعه یافته‌اند تا مقاومت به اکسیداسیون آلیاژهای منیزیم را بهبود بخشند و آن‌ها را برای کاربردهایی که در معرض دماهای بالا یا محیط‌های خورنده قرار می‌گیرند مناسب‌تر سازند.
یکی از این رویکردها، افزودن عناصر آلیاژی خاصی مانند آلومینیوم (Al)، روی (Zn) و فلزات خاکی کمیاب (REMs) به منیزیم است. این عناصر می‌توانند به تشکیل لایه‌های محافظ و پایدار اکسید در سطح کمک کنند و در نتیجه مقاومت به اکسیداسیون را بهبود بخشند. به عنوان مثال، افزودن آلومینیوم به آلیاژهای منیزیم می‌تواند تشکیل لایه‌ای متراکم و چسبنده از آلومینا (Al2O3) را تشویق کند که محافظت عالی در برابر اکسیداسیون در دماهای بالا ارائه می‌دهد. همچنین، افزودن فلزات خاکی کمیاب مانند سریم (Ce)، لانتانیوم (La) و ایتریوم (Y) می‌تواند با ریزدانه‌کردن ساختار، تغییر ترکیب لایه اکسید و تشکیل پوششی پایدارتر، مقاومت به اکسیداسیون را بهبود بخشد.
تحقیقات در حال انجام در این زمینه به دنبال کشف روش‌های جدید برای افزایش مقاومت به اکسیداسیون آلیاژهای سبک و با عملکرد بالای منیزیم هستند تا کاربردهای آن‌ها در صنایعی همچون خودرو، هوافضا و الکترونیک گسترش یابد.
