تشویه مواد معدنی در راکتور بستر سیال

تشویه یکی از فرآیندهای متالورژیکی است که در آن سنگ معدن در حضور اضافی هوا گرم می‌شود. دمای فرآیند تشویه زیر نقطه ذوب سنگ معدن است. به طور کلی، در این فرآیند، کانی‌های سولفید به اکسید تبدیل می‌شوند. واکنش گرمایی جامد-گاز در طی تشویه رخ می‌دهد. در طی این فرآیند، گازهای فرار زیادی آزاد می‌شود، به عنوان مثال در تشویه کانی‌های سولفید، دی اکسید گوگرد (SO₂) تولید می‌شود.

استفاده از راکتورهای بستر سیال برای تشویه مواد معدنی یکی از روش‌های مدرن است که بازدهی بالا و مصرف انرژی کمتری نسبت به کوره‌های معمولی دارد. پدیده سیال‌سازی به ایجاد یک جریان شبه-سیال از مواد جامد اشاره دارد. این روش مهندسی در دهه 1940 با فرآیند کراکینگ کاتالیستی هیدروکربن‌ها برای تولید بنزین صنعتی‌سازی شد و راکتورها و واکنش‌های شیمیایی را متحول کرد.

امروزه این تکنولوژی در صنایع پالایش و پتروشیمی، بیوشیمیایی، متالورژی، داروسازی، مواد غذایی و غیره استفاده می‌شود و در ایران از تجهیزات بستر سیال برای کاربردهای مختلف استفاده می شود، که مهم‌ترین آن‌ها راکتورهای بستر سیال در پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها است.

آهن، روی، سرب، مس و سایر سولفیدهای فلزی با تشویه فرآوری می‌شوند و به اکسیدهای آن‌ها تبدیل می‌شوند. بنابراین، تشویه یک فرآیند مهم در صنعت متالورژی و بخش ضروری از بسیاری از فرآیندهای تولید فلزات است.